common

adj. gemeen, gemeenschappelijk; gewoon; algemeen

--------

n. openbaar gebied

common¹

[ kommən]

I 〈telbaar en niet-telbaar zelfstandig naamwoord〉

1 meent ⇒ gemeenschapsgrond

2 het gewone

♦voorbeelden:

2   out of the common • ongewoon, ongebruikelijk

¶ in common • gemeenschappelijk, gezamenlijk

     in common with • evenals, op dezelfde manier als

II 〈meervoud〉

1 〈the〉burgerstand ⇒ (gewone) burgerij

2 〈Common; the〉(leden van het) Lagerhuis

————————

common²

〈bijvoeglijk naamwoord; commonness〉

1 gemeenschappelijk ⇒ gemeen, gemeenzaam

2 openbaar ⇒ publiek

3 gewoon ⇒ algemeen, gebruikelijk, gangbaar

4 ordinair

5 〈taalkunde〉onbepaald ⇒ variabel, gemeenslachtig

♦voorbeelden:

1   by common consent • met algemene instemming

     Common Market • gemeenschappelijke markt, Europese (Economische) Gemeenschap

     common property • gemeenschapsgrond, gemeenschappelijk eigendom

     it's very common • het komt heel vaak voor

2   his past was common knowledge • iedereen wist van zijn verleden

     for the common good • in het algemeen belang

3   the common herd • de meute/massa

     the common man • de gewone man, Jan met de pet

     common people • gewone/doorsnee mensen

4   as common as muck/dirt • vreselijk ordinair

5   common noun • soortnaam

¶ common carrier • vervoersbedrijf, busonderneming

     make common cause with • gemene zaak maken met

     common denominator • gemeenschappelijke noemer 〈ook figuurlijk〉

     common divisor, common factor • gemene deler

     common ground • overeenstemming, punt van overeenkomst

     common law • gewoonterecht, ongeschreven recht

     (The Book of) Common Prayer • anglicaanse liturgie

     common sense • gezond verstand

     〈Brits-Engels; juridisch〉 Common Serjeant • 〈ongeveer〉advocaat-generaal 〈bij Londens gerechtshof〉

     common time • (doorgeslagen) vierkwartsmaat

     common viper • adder